Μύθοι και πραγματικότητα για ασφαλή ποδηλασία
Η εκμάθηση της ποδηλασίας αποτελεί αναπτυξιακό ορόσημο στη ζωή ενός παιδιού. Το ποδήλατο, το πρώτο τους όχημα, είναι 
για τα παιδιά πηγή υπερηφάνειας και σύμβολο ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Ωστόσο, όλο και συχνότερα συμβαίνουν σοβαροί 
τραυματισμοί ή και θανατηφόρα ατυχήματα, καθώς δεν ακολουθούνται οι κανόνες ασφαλείας που απαιτούνται. Ακολουθεί μια 
λίστα με συνήθεις μύθους σχετικά με το ποδήλατο και παρέχονται πληροφορίες ωστε να διδάξετε στα παιδιά σας την ασφαλή 
οδήγησή του. 
                                                           

Μύθος 1: Το παιδί μου δεν χρειάζεται να φοράει κράνος για κοντινές αποστάσεις.
Πραγματικότητα: Το παιδί σας πρέπει να φοράει κράνος σε κάθε βόλτα με το ποδήλατο, ανεξάρτητα του πόσο κοντινή ή 
μακρινή είναι η απόσταση που θα διανύσει. Πολλά ατυχήματα συμβαίνουν στη γειτονιά, στο πεζοδρόμιο, ακόμα και σε 
ποδηλατόδρομους. Στην πραγματικότητα, η πλειονότητα των ατυχημάτων με ποδήλατο συμβαίνουν κοντά στο σπίτι. 
Το κράνος προστατεύει το παιδί σας από σοβαρούς τραυματισμούς και πρέπει να χρησιμοποιείται πάντα. Μην ξεχνάτε, άλλωστε, 
οτι με τον τρόπο αυτό βοηθάτε το παιδί σας να αναπτύξει μία ασφαλή συνήθεια. 

Μύθος 2: Ένα κράνος ποδοσφαίρου θα λειτουργήσει εξίσου καλά όπως και ένα κράνος ποδηλάτου.
Πραγματικότητα: Μόνο τα κράνη που έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί ειδικά για την ποδηλασία, είναι δυνατό να 
προστατεύουν το κεφάλι από πτώσεις που συμβαίνουν κατά την οδήγηση του ποδηλάτου. Διαφορετικού τύπου κράνη ή σκληρά 
καπέλα προστατεύουν το κεφάλι από άλλου είδους τραυματισμούς. Επομένως, μην επιτρέπετε στο παιδί σας να φοράει 
οποιοδήποτε κράνος κατά την οδήγηση του ποδηλάτου, παρά μόνο αυτά που προορίζονται για τη συγκεκριμένη χρήση και 
πληρούν τις προδιαγραφές και τα κριτήρια ασφαλείας. Στα καταστήματα ποδηλάτων ή και αθλητικών ειδών, μπορείτε να βρείτε 
αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες κάθε παιδιού.

Μύθος 3: Θα αγοράσω ένα μεγαλύτερο ποδήλατο για το παιδί μου για να το χρησιμοποιεί και αργότερα.
Πραγματικότητα: Τα μεγαλύτερα (από τα κατάλληλα για κάθε ηλικία) ποδήλατα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Το παιδί σας δεν 
έχει την επιδεξιότητα ούτε το συντονισμό που απαιτείται για να χειριστεί ένα μεγαλύτερο ποδήλατο, με αποτέλεσμα να χάνει 
τον έλεγχο. Το παιδί θα πρέπει να μπορεί να κάθεται στο κάθισμα του ποδηλάτου, με τα χέρια στο τιμόνι και τα δυο πόδια στο 
έδαφος. Το πρώτο του ποδήλατο θα πρέπει να εξοπλιστεί με φρένα ποδιών, αφού οι μύες των χεριών και ο συντονισμός τους 
δεν είναι αρκετά ώριμα για να πετύχουν τον έλεγχο με τις μανέτες φρένων του τιμονιού.

Μύθος 4: Είναι ασφαλέστερο για το παιδί μου να οδηγεί αντίθετα από την κυκλοφορία.
Πραγματικότητα: Το παιδί σας πρέπει πάντα να οδηγεί στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, παράλληλα με τη ροή των υπόλοιπων 
οχημάτων. Η οδήγηση με αντίθετη κατεύθυνση μπερδεύει ή ξαφνιάζει τους οδηγούς. Το 1/4 σχεδόν των συγκρούσεων 
ποδηλάτων-αυτοκινήτων οφείλεται στην οδήγηση αντίθετα από το ρεύμα κυκλοφορίας.

Μύθος 5: Τα παιδιά δεν πρέπει να χρησιμοποιούν σήματα οδήγησης με το χέρι, επειδή κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο 
του ποδηλάτου.
Πραγματικότητα: Τα σήματα οδήγησης με το χέρι αποτελούν σημαντικό μέρος των κανόνων οδικής συμπεριφοράς και θα πρέπει 
να διδάσκονται σε όλα τα παιδιά πριν αρχίσουν να οδηγούν στο δρόμο. Πρόκειται για βασικό και απαραίτητο σύστημα επικοινωνίας 
μεταξύ ποδηλατών και οδηγών. Τα παιδιά που δε διαθέτουν τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους 
σήματα, χωρίς να πέσουν ή να χάσουν τον έλεγχο του ποδηλάτου, δεν πρέπει να οδηγούν στον δρόμο. Πολλά ατυχήματα, στα 
οποία εμπλέκονται μεγαλύτερα παιδιά, συμβαίνουν επειδή αποτυγχάνουν να «ειδοποιήσουν» τους οδηγούς για την επόμενη 
ενέργειά τους.

Μύθος 6: Οι ανακλαστήρες ποδηλάτου και το ειδικό φωσφορίζον γιλέκο θα  κάνουν ασφαλή τη βραδυνή ποδηλασία στο δρόμο.
Πραγματικότητα: Δεν είναι ποτέ ασφαλές για το παιδί σας να οδηγεί ποδήλατο τη νύχτα. Η νυχτερινή οδήγηση απαιτεί ειδικές 
δεξιότητες και συγκεκριμένο εξοπλισμό, τα οποία ελάχιστα παιδιά διαθέτουν. Μην επιτρέπετε στο παιδί σας να οδηγεί το ποδήλατο 
μετά την δύση του ηλίου.

Μύθος 7: Δεν χρειάζεται να διδάξω στο παιδί μου κανόνες για ασφαλή ποδηλασία. Εγώ δεν τραυματίστηκα ποτέ ως παιδί. 
Η ποδηλασία σημαίνει απλώς διασκέδαση.
Πραγματικότητα: Η οδήγηση ενός ποδήλατου είναι διασκέδαση όταν γίνεται με ασφάλεια. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι 
δεν γνωρίζουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά τραυματίζονται σοβαρά κάθε χρόνο σε πτώσεις από ποδήλατο. Αν εσείς είχατε την 
τύχη να μην υποστείτε κάποιο σοβαρό τραυματισμό με ποδήλατο στην παιδική σας ηλικία,  μην αφήνετε στην τύχη και την 
ασφάλεια του παιδιού σας.

Διδάξτε στα παιδιά τους 4 βασικούς κανόνες ασφαλείας ωστε η ποδηλασία να είναι ευχάριστη και ασφαλής:
•Φοράω κράνος
•Οδηγώ στη δεξιά πλευρά του δρόμου, παράλληλα με τη ροή των οχημάτων
•Χρησιμοποιώ τα κατάλληλα σήματα με τα χέρια
•Σέβομαι τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.)
http://www.healthychildren.org/English/safety-prevention/at-play/pages/Bicycle-Safety-Myths-And-Facts.aspx 

Σωστή επιλογή ποδηλάτου 
Αν και το κριτήριο επιλογής για το μέγεθος ενός 
κανονικού ποδηλάτου είναι το μέγεθος του σκελετού 
του, για τα παιδικά ποδήλατα, το μέτρο είναι το μέγεθος 
της ρόδας, και μετριούνται ώς εξής:
Για την επιλογή του κατάλληλου παιδικού ποδηλάτου δεν 
θα πρέπει να ληφθεί υπόψη μόνον η ηλικία και το ύψος 
του παιδιού. 
Θα πρέπει να αξιολογηθεί ο συντονισμός που έχει το κάθε 
παιδί όπως επίσης και η εμπειρία του πάνω στο ποδήλατο.
Για παράδειγμα, τα πιο ψηλά παιδιά με λιγότερη 
αυτοπεποίθηση νοιώθουν πολύ πιο άνετα σε ένα μικρότερο 
για αυτά ποδήλατο διότι αισθάνονται ότι το ελέγχουν 
καλύτερα. Αντιθέτως, ένα δεκάχρονο παιδί με ψηλά πόδια 
και αυξημένο το μυϊκό του συντονισμό μπορεί να είναι 
έτοιμο να καβαλήσει και ένα κανονικό ποδήλατο.

http://www.cyclist.gr/article.php?id=1349